‘’ Eskiden böyle miydi bayramlar?’’ söylemi, serzenişini hiç sevmem. Eskiden ne böyleydi ki bayramlar aynı kalsın. Koşturmacalarımız, zamanı yakalamaya çalışmamız, kaçıp gitmek istemelerimiz, korku endişelerimiz,  giderek yalnızlaşmamız… Hiçbir şey aynı değil ki bayramlar aynı kalsın.

Bu yıl ise daha bi farklı. Sahip olduklarımız, yaşadıklarımız için ettiğimiz şükür buruk vicdan azabıyla doluyken, yediğimiz lokmanın tokluğu acıtıyorken, kahkalarımız ülkede yaşanan acılarla ( bölgesel savaş, adaletsizlikler… ) bölünüyorken, çocuğumuzu okutabilecek okul arıyorken lanetler okuyorken, mecliste konuşulan – yapılanlara akıl sır erdiremiyorken,  daha birçok  -ken’lerle başımız dertteyken bir bayram daha yaşıyoruz. Ama biliyor musunuz benim, inadına inadına kutlayasım var, bayramlaşmak isteğim var. Hem de her türlüsü kabulüm; mail mi, mesaj mı, telefon mu, olsun abicim. Bırakmayalım birbirimizi. Bırakmayalım ki; karşılıklı taze tutalım içlerimizde kalan umudu. ‘’ Görecek güzel günler var.’’ diyelim birbirimize.     ‘’ Sakın bırakma elimi.’’ diyelim. ‘’ Ağlama, gel yaslı başını omzuma.’’ diyelim. ‘’ İsyan etmeden, küsmeden dimdik ayakta durmalıyız.’’ diyelim. Ay yıldızlı bayrağımızın sonsuza kadar dalgalanacağı göğün altında kenetlenelim.

Göreceğimiz, çocuklarımıza emanet edeceğimiz nice bayramlarımız olsun inşallah. Ağzımızda şeker tadı, yüreklerimizde huzur olsun. Tüm renklerimizle, rengârenk olalım. Kısaca Belgin’in bana yollamış olduğu mesajda yazmış olduğu gibi:

BEDENİMİZ SAĞLIKLA, RUHUMUZ HUZURLA, ETRAFIMIZ DOSTLA DOLSUN. BAYRAMIMIZ KUTLU OLSUN.

ÖZGÜR TAMŞEN YÜCEDAL