Kitaptan yaptığım alıntılar üzerine hiç yorum yapmayacağım. Bu kitap nasıl elime kondu, neden okudum sormayın. Yalnızca okumak 2,5 saat kadar sürüyor onu bilin. Ama yok şunu söyleyeyim:

   ‘’ Eğer bu zamanda, kitapta anlatılan ilişkilerin adına -arkadaşlık- diyorlarsa ben arkadaş falan istemiyorum. Yalnızlık en büyük konfor. Şeytanı hayatımıza sokan da uzak tutan da sanırım arkadaşlarımız. ‘’. Arka kapakta Pakize Suda’nın yapmış olduğu: ‘’ … torunlarımıza 2000’li yıllarda aşk ve arkadaşlık ilişkilerinin nasıl olduğunu göstermemiz açısından lüzumlu bir kitap.’’ yorumuna karşılık ise derim ki: ” asla bilmemeleri için saklanması gereken kitaplar benzeri bir kitap.” Gerçi bilemiyorum belki de insanoğlu var olduğu zamandan beri vardır bu tür ilişkiler. Haberim yok, umarım ne benim ne de çocuklarımın da haberleri olmasın. Hayat karşılarına hep iyileri çıkartsın. Sözümü söyledikten sonra işte karşınızda Hande Altaylı’nın kitabı ‘’ aşka şeytan karışır.’’

Sıradan insanlar yoldan çıkmaz, en masumlar günahkâr olmaz, iyiler kötülük yapmazdı; eğer aşka şeytan karışmasaydı… ( arka kapak )

Böyle bir şeyin varlığıyla karşılaşmak bile, dünyanın hiç de güvenilir bir yer olmadığının kanıtıydı. Burası, bizim bildiğimiz, alıştığımız ve tanıdığımızı sandığımız yer değildi. Her köşesinde farklı boyutlara açılan gizli kapılar vardı ve türlü tuzaklarla, insanı ne yapıp edip kendisine yenik düşürüyordu. Yapmam dediğimiz şeyleri yaptıran, söylemem dediğimiz şeyleri söyleten bir gücün esiriydik. Ve bu güç, bizim içimizde, tohumlarımızdaydı. Bir sınırın çok yakınına gittiğimizde, o sınırın orada olmadığını görüyorduk. Sınırlar mı sürekli değişiyordu; yoksa zaten onlar bizim var olmasını dilediğimiz seraplar mıydı? ( sayfa 47 )

Tutkusuz ilişkiler ve onların verdiği hafif memnuniyetler sağlık için kesinlikle daha iyiydi. Eğer kalbi hızlı çarpsın isterse, gider iki kilometre koşardı…  

Aslı derin bir nefes aldı. En son güzeller güzeli bir kız arkadaşına, sevgilisinin ‘’ Kusura bakma ama seni cinsel anlamda çekici bulmuyorum,’’ dediğini duyduktan sonra, erkek milletinden korkar olmuştu. Durduk yere bir dürüstlük illetine tutulmuşlar, her şeyi pat diye söylemeye başlamışlardı. Kadın kısmı, eskiden ayrılmak için ‘’ sen daha iyilerine layıksın ‘’ ya da ‘’ sana âşık olup bağlanmaktan korkuyorum ‘’ palavraları sıkan erkekleri mumla arar olmuştu. ( sayfa 129 )

Ölüm buydu işte. Sen ölürdün ve o çok önemsediğin, içinde varolabilmek için ömrünü harcadığın koskoca dünya, ardından bir çizgi film sesiyle haykırırdı: ‘’ Güle güle, sen bir hiçtin!’’ suyun yeni açılan bir boşluğu dolduruvermesi gibi, hayat da senin eksildiğin yeri kaplayıverir. Bazen söylediği tek kelimeyi önemseyip büyüttüğümüz birinin ölümü o kadar etkilemez bizi. Ne de olsa söylediği sözde biz vardık ama ölümüne yoktuk. ‘’ Vah vah ‘’ der geçerdik, ‘’ akşama ne yiyelim?’’ ( sayfa 29 )

‘’ Biz ‘’ diyordu Zerrin güçlü sesiyle, ‘’ Yani tüm diğer güzel, havalı ve harika kadınlar, anasını satiiim hepimiz kıtlık içindeyiz. Ortalıkta adam yok, hepsinin ..tü kalkmış. Artık kimseyle çıkamıyoruz bile… Çıkmak ya da sevgili olmak diye bir şey kalmadı, tedavülden kalktı, yok artık öyle bir şey! İki gün takılıyoruz, sonra herkes kendi yoluna gidiyor, bırak çıkmayı, adamlarla konuşamıyorsun ayol, cık cık mesaj sesinden… Yemin ederim ne Glasnost ne Perestroika vermedi bize bu cep telefonlarının verdiği hasarı. ( sayfa 161 )

MERAK EDENLER İÇİN: Glasnost kimdir? / Perestroyka kimdir?