İç organları ağrır ya insanın acıdan. Öylece yok olmak ister ya insan. Etrafındakiler yalnızca görüntülerden ibaret olur ya. Sesler diner, yalnızca acı kalır.

Dinen gözyaşları içine akar insanın. Öfke dolar her yanına… Sonra anlamsızlık gelir kurulur baş köşeye. Sonra gene sessizlik ve acı. Nefesin soluksuz kalır ya. Her şey dönüşüverir baldan kabağa. Akrep gibi acıtmak ister acıtamazsın acından, acıya bulanmış aşktır izin vermeyen. Özgür bıraksın istersin seni. Özgür bırakmak istersin.

Bilirsin zamandır ilaç olacak olan. İç organların acır aşktan ama bilirsin işte. Bu acıdır yaşadığını fark ettiren. Bu duygudur her haliyle kabul ettiğin aşkın içinde olan. Beynini kemiren, kemiklerini sızlatan aşkın kalıntısıdır. Ama yaşadığını hissedersin. O kadar özlemişsindir ki aşkın her halini, dibine batmak istercesine debelenir durursun.  Gerçek aşıktır yalnızca kendini acıtan. Aşkının mirasına sarılıp ağlayandır.

İç organları ağrır ya insanın acıdan. Öylece yok olmak ister ya insan. Etrafındakiler yalnızca görüntülerden ibaret olur ya. Sesler diner, yalnızca acı kalır.

özgür tamşen yücedal