Gene o sabahlardan birine uyandım; yalnızca ”suskunluk” var. Düşüncelerimin, korkularımın, itiraz ve kabullenişlerimin kelimeleri bir martının gagasında, gökyüzündeki bulutların arkasına uçup gitmiş gibiler. Bakışlarım bir yere dalmış bakıyor ama nereye? İşte gene herşeyin görünmez olduğu bir gün. Herkes sussun istiyorum, herkes ”tıpppp” oynasın. Dün gece Ay’la beraber bende tutuldum kaldım, galiba.
Hüzünlü değil huzurlu bir hal aslında, üzerimdeki. Beni etkileyen filmlerin sonunda da böyle olurum, ben. Kimseler konuşmasın isterim ki; o içine girdiğim, tanımadığım acıların, buluşma, ayrılıkların, terkedilmişliklerin olduğu dünyaların içinde rahatça gezinebileyim, iliklerime kadar hissedebileyim. Sonrasında da; yeni bir masalla tanışayım . Beni çoğaltır o masallar. Daha doğrusu, içimdeki hayatları çoğaltıp, beslerler.
Bu suskunluğun içine gönüllüce girmemin sebebi de, sonunda dahili olduğum yeni bir masal olması. O gelene kadar ben, bu huzurlu suskunluğumun içinde onu bekliyor olacağım.
ÖZGÜR TAMŞEN YÜCEDAL
ozgurtamsen 