Senli bir rüyadan uyandığım gece yarılarından birindeyim. Haftalar öncesine kadar, içinde ürperten yalnızlığımı bulduğum sessizlik artık seninle dolu. Yaşanmış yılların yorgunluğu yok üzerimde. Yerini şaşırtıp, şımartan bir tazelik aldı. Yıllarca içimde, dilimde, gözlerimde o kadar çok aşk biriktirmişim ki. Kapıyı açıp seni içeriye buyur edişimde ki hazır oluş bunca aşktan olsa gerek.

   Yaşadım diyebileceğim kaç an vardır? Tazeliğini koruyabilen kaç an. En büyük becerilerinden biri unutmak olan insanoğlunun aklında kalan, kalabilen anlar. ‘’ Bir daha asla bu kadar …’’ ile başlayan bir sürü cümle var hayatımda herkes gibi benimde. Ve ardından yaşanmış bir o kadar yeni başlangıç. Günler boyu düşündüm. Damarlarımda akan kanın ateşini, heyecanını unutmuş olsam bile hayatıma sen geldikten sonra hissettiklerime yakın şeyler var hatırladığım. Çok uzakta kalmış. Sisin ardından bakılıp net görülemeyenler gibi. Ama bu dingin huzur halim var ya onu hiç hatırlamıyorum. Yanımda, rüyalarımda, hayallerimdeyken hissettiğim her şeyin içinde o huzur var.

   Dokunuşlarınla bedenimi saran tutku bile sınırlarını aşmış gibi. İncitmekten korkarcasına dokunuşların,  güzel şeyler fısıldayan nefesin… Heyecan hep saklamış, benimleymiş. Yalnızca şimdi  şekil değiştirmiş, olgunlaşmış gibi. Seninleyken hissettiğim her şey acelesiz, telaşsız, tadını çıkartmak istiyorcasına. Ama aşığımlı rüyalar görebilmek için uykuya  yatışlarım, yanımda değilken hayalinle baş başa kalmak için herkesten kaçışlarım aynı.

   Gidelim buralardan aşkım. Yüzüne yerleştirdiğin sükûnet dolu tebesümünü de alalım yanımıza, gidelim. Geldiğimiz  gideceğimiz yer yokmuş gibi. Zamansız… Hep oradaymışız gibi. Dilimiz, dinimiz, ırkımız, geçmişlerimiz yokmuş gibi. Yalnızca biz olalım. Daha önce duymadığım masallar anlat, günler geceler boyu. Hep o tebessümle bak bana. Yaşanmamış güzel günlerim için seni beklemiş gibiyim.

    Hoşgeldin sevgili…

ÖZGÜR TAMŞEN YÜCEDAL