Begonviller yolculadılar beni.
Kavaklar kulağıma fısıldadılar
Önünden geçtiğim köyde yatan hasta adamı.
Meşeler durdular tüm ihtişamlarıyla yanımda.
Limonlar damladı çeşmeden içtiğim suya.
Sonra bir mor salkım dalı el attı omuzuma
‘’Kalsaydın’’ dedi
Mor çiçeklerinin özlemiyle.
‘’Kalamam’’ dedim
Çocuklarımın özlemiyle.
özgür tamşen yücedal
Yazan: ouzelf 30 Eylül 2013 in DENEMELER & RÜYALAR, GÜNLÜK
Herbirimizin kendimize büyük dertlerimiz,günlük koşturmalarımızla geçen günlerimizin içinde aşina duygularımızı paylaşabileceğimiz ,aynı pencereden bakabilen,aynı dili konuşanlarla buluşabileceğimiz bir durak olabilmek dileğiyle kocaman bir MERHABA…
WordPress.com'da ücretsiz bir web sitesi ya da blog oluşturun. Tema: .css{mayo} tarafından Choco.
ozgurtamsen