Geçen gün arkadaşlarımdan, en yeşil gözlü olanı yazmış paylaşım kutucuğuna:

   ” Bazen, uyandıktan sonra yatağa oturup birkaç dakika halıya kilitlendiğim andaki gibi yaşamak istiyorum. Bomboş böyle, mal gibi…” diye.

    Kimi halıyı kaldırmasını önermiş, kimi altı yıldır her sabah çocukları tarafından uyandırılmaktan bezdiğini bir sabah bile olsa öylece dalabilmek istediğini yazmış, kimi halılara değil tavanlara taktığını yazmış.Okuduğumdan beri bende düşünüp duruyorum o şekilde dalıp kaldığım anları. Gerçekten insan hiç birşey düşünmeden, bomboş bakıyor, yalnızca öyle dalıp gitmelerinde.

    Ne bir melodi eşlik ediyorken, ne denize bakakalmışken, hiç birinde boş değildir kafamızın içi. Eminim sizde düşününce garip gelecek ki; biz insanlar, yerdeki halıya ya da tavana öylece bakakalmaya bile hasret nasıl kalabiliyoruz.

    Ben bu hayalle, bir tekneye binmeye gidiyorum; denizin ağaçlarla aşkına, güneşle sevişmelerine, şahitlik ederek, öylece dalıp gitmeye. Kimbilir belki bir uçan halı gelir gezdirir beni ıssız koylarda ya da Burcu’nun (http://burcu-d.blogspot.com/2011/06/sevgili-b3ngu-beni-mimlemis.html ) bu yazıda bahsettiği cin gelirde dileğimi sorabilir bana ”dile benden ne dilersen” diye…Bende deyiveririm ona ”Dileğimin içinde Aşkkk’la beraberim” diye…

ÖZGÜR TAMŞEN YÜCEDAL