1, 2, 3, tıppppp! Dinlenecek, söylenecek sözler, anlatılan, anlatılacak olanlar sussun. Mutluluk – mutsuzluk, ihanet – sadakat, ağlamak – gülmek, gitmek – gelmek hepsi, her şey dursun biraz. Tebessümünde huzur olan dudaklardan yanağa konulan bir öpücük kalsın yalnızca. Bir tek öpücük.

Gölgesinde, dalında, yaprağında, çiçeğinde, dört mevsiminde olmak istediğim ağacın gövdesine sıkıca sarılmışım. Öyle bir rüzgâr esiyor ki nefessiz bırakan cinsinden. Saçlarım uçuşup duruyor, gözlerimi açamıyorum. Etrafımda olup biten her şey o rüzgârla beraber üzerimden geçiyor gibi. Bense ağacın gövdesine sarılmış öylece durmaktan başka bir şey yapmıyor, yapamıyorum.

 Yapmak istediklerimi arada derede yapmaktan kaynaklı yarım kalmışlık hissi ise cabacı. Bir de yapmak istediklerimin arasına, tam anlamıyla vakit ayıramadığım zaman  sonuçları vicdani boyutta olan yenileri de eklendi, süper oldum. Ve nihayetinde bir süre hiçbir şey yapmamaya karar verdim. Duracağım. Ruhani mi, duygusal mı, psikolojik mi ne derseniz deyin yüreğimle, karar merkezimle alakalı tüm giriş – çıkışlar bir süre kapalı. Tadilat dolayısıyla kapalıyım.

ÖZGÜR TAMŞEN YÜCEDAL