Nerede dünyaya gelirse gelsin; bir çocuğun dostlarının ve düşmanlarının, ondan önce gelenler tarafından belirlendiğini öğrendim. Çocuk, kendi seçimi olmadan; dini, dili, ırkı belirlenmiş olarak dünyaya geliyor.

Dünyanın,  insani olmadığını öğrendim. İnsanlık tarihi, bana göre, erkekler tarafından yazılmıştır. Bu durumda, biz ‘’ insanlık tarihi ‘’ derken bile yalan söylüyoruz. ‘’ Seçme ve seçilme hakkı ilk defa Türk kadınlarına verildi! ‘’ derken, ‘’ Verildi ‘’ eylemi derinlemesine düşünülürse; ‘’ Erkekler tarafından kadınlara bir şey lütfedildi! ‘’ anlamını taşımıyor mu? Biz erkekler kim oluyoruz ki insanlığın diğer yarısı olan kadını binlerce yıldır hiçbir şeye karıştırmayıp, onların cinsel kimliklerinden politika yapıp, dini kadına baskı unsuru olarak kullanıp ve sonra da tarihi kendimiz yazıp, buna da ‘’ insanlık tarihi ‘’ diyoruz.

Kadınların, masum olduğunu öğrendim. Kadın televizyona çıkıyor, kocasından ya da sevgilisinden dayak yemiş ve ‘’ Ben bunu hak etmedim! ‘’ diyor. Bu, şu demek: Biz erkekler kadınları öyle koşullandırmışız ki, bazen dayak yemeyi ‘’ hak ettiklerine ‘’ inanır hale gelmişler.

Sorulmamış soruları sorup, düşünmeyi ve düşündürmeyi öğrendim.

Bildiğimi sandığım her şeyi, tekrar tekrar sorgulamam gerektiğini öğrendim.

Kendi başıma öğrenmediğimi, bana öğretildiğini anladım ve bize öğretilmiş bütün kavramları, bütün bilgileri, sözde insanlık tarihini sürekli sorgulamam gerektiğini öğrendim.

Kendimi geliştirebilmemin tek koşulunun, başkaları tarafından eleştirilmeme ve de özeleştiri yapmama bağlı olduğunu öğrendim. İnsanların çoğu, başkaları tarafından eleştirilmekten hoşlanmaz ve bu yüzden, bir süre sonra, en çok kendilerine hayran olmaya başlarlar. Hatta bu konuda, bir atasözümüz vardır; ‘’ Pazarda akılları satışa çıkarmışlar, herkes kendi aklını beğenmiş. ‘’

Mizahın, biz akıllı insanların toptan çıldırmasına engel olduğunu öğrendim.

Aklını kullanmadan yaşamanın, zamanı tüketmek olduğunu öğrendim. Shakespare’in ‘’ Kral Lear ‘’ oyununda, soytarısı Kral Lear’a, ‘’ Sen benim soytarım olsaydın, vaktinden önce ihtiyarladığın için sana sopa atardım! ‘’ der. Kral Lear da ‘’ Neden? ‘’ diye sorar. Soytarı cevap verir; ‘’ Akıllanmadan ihtiyarlamamalıydın! ‘’

İnsanın asıl, kendinden önceki kuşakları küçümsediği, aşağıladığı zaman yaşlandığını öğrendim. Kendinden önceki kuşakları küçümseyen bir insanın, beyninin nasıl durduğunu ve dünyanın gelişimini nasıl kavrayamadığını gördüm. 19 yaşındaki bir gencin, kendinden dört – beş yaş küçük birinin fikirlerini küçümsemesi, onunla alay etmesi; kendisinin, 19 yaşında dahi yaşlanmış olduğunu gösterir. Usta şair Nazım Hikmet’in söylediği gibi, ‘’ Babamdan ileri doğacak, çocuğumdan geri. ‘’

Kendimi başkalarının yerine koymayı öğrendim. Hocam Melih Cevdet Anday bir gün bana dedi ki, ‘’ Bir yargıç bir suçluyu anlarsa; ama gerçekten anlarsa, asla onu cezalandırmaz! ‘’

Bir Afrika atasözü der ki, ‘’ Biz dünyayı torunlarımızdan ödünç aldık! ‘’ Benim doğayı fark ederek yaşamamın, ağaçlarımla birlikte büyümemin gelecek nesillere umut olduğunu öğrendim. Yıllardır, her gittiğim yazlık yere ağaç, bitki dikerim. Gözümün önünde değillerse, yıllar sonra onları ziyaret ederek, heyecanlanırım.

Aşkı, sadece kadın erkek arasında yaşanan bir ilişki olarak nitelendirmenin yanlış olduğunu öğrendim. Yaşam içinde; örneğin müziğe veya doğaya âşık olmanın da ihtiyaç ve aradığım heyecan olduğunu gördüm. J.S Bach, Tanrı aşkıyla, ona olaşabilmek için müzik yapardı. Yarattığı besteler, asırlardır binlerce kişiyi heyecanlandırıyor.

Mustafa Alabora ( 2010 )

  Mustafa Alabora’nın ‘’ Hayattan ne Öğrendim? ‘’ başlığı altında vermiş olduğu cevapları okuduğumda inanamadım.  2010 yılında vermiş olduğu cevaplar o kadar bu güne aitler ki. Demek biz insanoğlu gerçekten hep ama hep aynı yollardan, hep aynı hataları yaparak ve hep aynı sonuçları çıkararak yaşayıp gidiyoruz.  

özgür tamşen yücedal