Arada vitesi tutturamayarak yokuşta boğulup kaldığım doğrudur. Ayrıca alışılmadık da değildir. Tadilat dolayısıyla kapandığım günler…

Saatlerin geçmek bilmediği günler, saatleri avuçlayıp durdurmak istediğin günler, zamanın somutlaşıp hızla önünden geçip gittiği ve senin umarsızca öyle mal mal baktığın günler. Işte son cümlede ki mal ben oluyorum. Kendimi fırlatıp fırlatıp atıyorum sonra gerizekalı ben, bumerang misali gelip gelip yine kendime çarpıyorum. Işte gittiğinde sonra gidip gidip döndüğünde çarpıp kaldığın aynı olunca bağlıyorsun mala.

Bir ağaç var günlerdir gözlerimi kapattığımda gördüğüm. İnsanlar var ‘Bir adam var düşümde…’ diye şiirler, şarkılar yazan, ben deki düşlere gel! Gerçi odunsu cinslerinden dolayı benzerlikleri yok değil. Hadi konuyu dağıtmayayım; öyle heybetli, ulu falan değil, sığabileceğim kadar gölgesi var ağacın, yeter bana… Masum edalı. Yeşilin yaprağa en çok yakışan tonuna boyamış gür yapraklarını. Turuncu meyvelerle donatmış kendini. Mis gibi kokuyor. Adı, sanı, cinsi önemli değil. Beni gölgesine sığdırabiliyor ya yeter. Olan biteni, zamanı öylesine uzanıp seyrelemek isteyeceğimi bildi demi geldi düşüme, kimbilir. ‘Hoşgeldin’ diyerek buyur edilecek kadar güzel olduktan sonra başım gözüm gönlüm üstüne.

Şu okuduğunuz satırları yazarken feci damar bir şarkı var kulaklarımda, belki ondan bu hallerim, umurumda mı? Tabi ki hayır! Ama bile isteye olması farketmez, müziğin içine alıp oradan oraya savurabilen gücünü kabul etmek gerekiyor. Birini çok yakınınızda olmasına rağmen deli gibi özletebilir mesela. Feci boktan birşey değil mi; çok yakınında olanı özlemek… Özlettiği için ona mı kızsan, özlettiğin için kendine mi, bilemezsin. Cevap araya araya geçip tükenecek şu ömür… En fenası; zamansız pişmanlıklarla, kocaman ‘Keşke’ler çekip duracağız keşkenin pişmanlığı altına ezilerek, çaresizce.

Hohoyyyyt! Koptu gitti Özgür… Tam Pazartesi yazısı oldu, süper. Tamam şimdi şarkıyı değiştiriyorum, böyle bunalım sikindirik şeyler düşünmeye son veriyorum. Dünya dönüyor ve biz aciz kullar dönen dünyayı durduramıyorsak hepsi boş; olmuş, bitmiş, az mış, çok muş, yakın mış, uzak mış…. Gelişine, gidişine yaşanan günler, haftalar olsun. Sağlık olsun.

özgür tamşen yücedal