Gecenin karanlığı… Gündüz bulutların sıkıştırdığı, en derinlerime bastırdığı ne varsa gecenin serinliğiyle dolaşıyor, savruluyorlar. Yerle bir ediyor rüzgar diplerimde kalanları. Kimseler görmeden… Göremediğim ama var olduğunu bildiğim her şey çarpıyor yüreğime. Kış uykusuna yatmasını beklediğim ne varsa uykusuzlar hâlâ ve hâlâ. Bahar geçti yaz geldi halbukî. Beyaz kelebekleri beklerken ben… Uykusuz gece nöbetlerindeyim. Hiç gelmeyeceğini bildiği yolcusunu durakta bekleyen biri gibi oturuyorum gecenin içinde. Bir kemanın hüzünlü melodisi kulaklarımda. Dilimde ise şiir mırıltıları. Mavi çığlığım içimde hapsolmuş. Suskun.
özgür tamşen yücedal
ozgurtamsen 