Battaniyelerimiz, ayakuçlarımızda köpeklerimiz, yediğimiz abur cuburlar, izlediğimiz filmler, içtiğimiz kahvelerle tam bir Pazar günüydü. Akşam saatlerinde çantamı toplamak için yerimden kalkana kadar birkaç kez de yalnızca çiş için kalktım. O kadar miskinlik yani. Çok şükür.
İşte o filmlerden biri vardı ki hâlâ düşünüyorum. Anlatılış biçimine hayranlığım yanında, sevgiye inancımın onayı, doğaya bağlılık ve saygımın daha da anlam bulmuş hali, acaba neyin ifadesiyim düşüncelerimin yeni yanıtları, yaratılmışlar olarak hepimizin yaratıcının bir yansıması olduğumuz, tüm kurgunun kendini görmek için olduğu ve bizi kendi halimize bırakmış olduğu. Bildiğimiz şeyleri bir de bu şekilde izlemek bana çok keyif verdi.
Ne ettiysek bizler ettik ve devam ediyoruz ya filmde farklı şekilde gösteriliyor. Son sahne ise tutunduğum şeyin, inancımın temsili niteliğindeydi.
Filmin adı “Mother”. Hakkında bir dünya, her seviyeden analiz var. Benim yazmakta olduğum sanırım en basit olanı olacak. Ki; ben de yalnızca bu bilgiyle izledim, yeterli oldu. Yaso iyi ki anlatmış. Zira anlamlandırma çabası içinde filmden asla tat alamazdım. Son öneri; her sahnede kendinize kimin neyi temsil ettiğini hatırlatın lütfen.
Belki denk gelir ya da özellikle seçer izlersiniz diye:
Başroldeki adam yazar. Yaratan. Tanrı. Yazdığı kitaplarda kutsal kitaplar.
Hiçliğin ortasındaki evleri; dünya.
Evi durmadan tamir eden kadın, adamın eşi; doğa ana.
Eve ilk gelen misafir Adem. Ardından gelen Havva. Tüm yasakları yok sayıyorlar.
Çocuklar kutsal kaynaklarda bahsedilen Habil ve Kabil kardeşleri temsil ediyor. İlk kan dökülüyor ve ev yani “Dünya” ilk yarayı alıyor. Kanın zeminde açtığı delik cehenneme açılan bir kapı. Buradan çıkan “kurbağa” ise felaketleri ve dünyanın sonunun buradan olacağını bize gösteriyor.
İlerleyen sahnelerde eve gelenler; insanoğlu. Herşey yalnızca kendileri için yaratılmış gibi davranan, doğa ananın evini hunharca kullananlar.
Bebek de İsa.
Yalnızca görülmek istiyor.
Dediğim gibi bence bu kadarı yeterli. Denk gelirseniz…
Belki sizin de aynı sonlu filmlerden, sonsuz yalanlarla dolu sanal alemden, cep telefonundan, pahalılıktan mideniz bulanıyordur. Belki hatırlamanız gerekenler vardır. Ne bileyim işte, hafifletici bi’filmdi. Çok da şe’etmemek lazım.
Herbirimiz yalnızca kendimizden sorumluyuz.
özgür tamşen
ozgurtamsen 