Döngü kadınlar sayesinde devam ediyor.
Cennet, cehennem, iyilik, kötülük, adalet, hak edilen her şey yani hayat kadınların elinde!
Doğumla başlattıkları döngü yalnızca ölümle son buluyor.
Hayat için adalet arıyorsak boşuna çünkü öyle bir şey yok. Adaletli değil hayat.
Hele ki anlamsa aradığımız hayatta, işte o hiç mümkün değil, belki son nefeste.
Yara sahibini acıttığı kadar kimseyi acıtmıyor. Gene o yara kanarken yalnızca sahibini kana buluyor.
Devredilebilinecek ve sahip çıkılması gereken tek gerçek miras, arkada bırakılacak dostluklar, hak kalan iyiliklermiş.
Yani denizlere atılan iyilikler var ya, okyanuslara karışıp yok olmuyorlarmış, günü geldiğinde izimizi sürüp buluyorlarmış bizi.
Hayat, önümüzdeki günler için plan yapmanın tamamen saçmalık olduğunu bir kez daha ispatladı. ‘’ Akıntıya kapılıp koyverin! ” dedi.
Dünya mı yanıyor? Siktir edin!
Bir ele cımbızı diğerine aynayı alnıdız mı? Yaşayın gitsin.
Soluk alıp verebiliyor musunuz? Şükür edin.
Aydınlık, karanlığı ayırt edebiliyor musunuz? Bakmayın, görün.
Yürüyebiliyor musunuz? Dağ tepe demeyin, yürüyün.
Kollarınızı kaldırabiliyor musunuz? Sarılın.
Ama en çok sevin, söyleyin:
‘’ Seni çok özledim! ‘’ deyin.
‘’ Hayat güzel! ‘’ deyin.
‘’ Yaşamaya değer! ‘’ deyin.
‘’ Seni seviyorum! ‘’ deyin.
Çok geç olmadan, pişmanlığın sonunda olacağınız anı beklemeden, kaybetmeden önce söyleyin.
özgür tamşen yücedal
ozgurtamsen 