Kolunun altına sığınmış, yaslamışım kafamı göğsüne. Gömleğinin açıklığından süzülüveriyor elim. Kalbinin atışına, sıcaklığına daha daha yakın olabilmek için. Tanıdık yüzlerin olduğu bir bardayız. Sahnede bir genç şarkı söylüyor. Sen istemişsin. Eskilerden bir şarkı. ’’Seni beklerim öptüğün yerde’’ diyor . İçinde anları saklayan şarkılardan; kumsalda buluştuğumuz günlerden birini, benim için cebinde çikolata getirdiğin günü saklıyormuş. O an a gittim. Mutluyuz. Daha sıkı sarılıyorsun bana. Tanıdık, güvenli kokunla, tadınlayım. Şarkıya eşlik ederken eğilip öpüyorsun beni. Sonra bir kez daha, giymiş olduğum beyaz tişörtün açıkta bıraktığı ensemden hemde. Gözlerimi yumuyorum saklayabilirim belki bu öpücükleri diye. O kadar gerçek, o kadar sen – biz dolu ki, rüya olduğu şüphesi korkutuyor. O korkuyla açıyorum gözlerimi. Yanımda duran yastıktaki soğukluğa değiyor elim. Gözümde süzülmeye hazır bir damla yaş. Kalkıp odaları kontrol ediyorum. Yoksun. Sesleniyorum, ses yok. Nasıl, ne zaman bu kadar yok oldun. Duvarlardaki fotoğraflar sen doluyken. Hediye ettiğin sedef kakmalı kutu başucumdayken. Ben seni bunca seviyorken. Bir insanın kokusuna tadına bağımlı olunabilir mi? Ben olmuşum. Çok özledim tadını, kokunu, nefesini… Seni çok özledim sevgili!
ÖZGÜR TAMŞEN YÜCEDAL
İşte şarkı: seni beklerim öptüğün yerde
ozgurtamsen 