Geride bıraktıklarımız yalnızca hissettirdiklerimiz, hissettirebildiklerimiz, ötesi berisi boş! Hayata veda eden sanatçıların arkalarında bıraktıkları buna kanıt değil mi? Barış Manço, Kazım Koyuncu, Müslüm Gürses, Ahmet Kaya, Neşet Ertaş, Zeki Müren … öldüler mi! Amy Winehouse, Michael Jackson hayatta olmamaları şarkılarını dinlerken hissettiklerinizi öldürdü mü? Peki Tuncel Kurtiz, sesi kulaklarında olmayan var mı! Peki birkez sonra birkez daha, yıllar sonra tekrar izlediğimizde Ölü Ozanlar Derneği, Kuş Kafesi, Günaydın Vietnam … filmlerini, hissettiklerimiz farklı mı olacak! Robin Willams’ın o incitmekten korkar bakışları gelecek aklımıza, bir tebessüm konacak dudaklarımıza.
Ölümsüzlük işte bu!
Ardımızda bir tebessümlük izler bırakabilecek hayatlar yaşayabilmek dileğiyle!
Merhaba!
özgür tamşen yücedal
ozgurtamsen 