‘’Bütün antil kuntin işler seni seni buluyor be kızım!’’

Bir saat sporun üzerine bira içmeyi normal – sağlıklı bulan kardeşimin benim için yaptığı yorum. Kendisi tüm ülkede elektrik kesilmiş kimse kimseye ulaşamıyorken bir şekilde, uçaktan adımını henüz atmış, olan bitenden, hastanede olduğumdan haberi olmayan anneme ulaşmayı bir şekilde becerip, planlamış olduğumuzun tam tersi biçimde tüm gerçeği gene tüm açıklığıyla kadına söylemeyi becerebilen şahsiyettir aynı zamanda. Ama ona sor ‘antil kuntin’ ne varsa bende. Bir de babam aynı cevabı verir.

Aslında son dönem birkaç yılımın kahramanı babam. Adam takmış bana!

-Kızım yavaş yaşa. Sakin sakin.

-Koşturma bu kadar.

-Takip edemiyoruz nerede olduğunu.

-Uzun yolda dikkat et!

-Hep araba tepesindesin.

-Evinde otur biraz; kitap oku, tv seyret, yat…

-Erken yat. Düzenli uyu.

-Kadın başına tatillere falan gitme.

…

Yazmaya kalksam liste uzadıkça uzar. Halimiz durumumuz böyleyken benim böbrek istifayı basınca aileye bomba düştü. Babamı tutabilene aşkolsun. Her an kontrolde. Kızgın. Babamı tanıyanlar bilirler o kadar muhteşem kızar ki, içinizden ona sarılıp karın dolusu gülesiniz gelir, hep kızsın istersiniz. Yaşamım boyunca kızmayı bu kadar beceremeyen birini daha tanır mıyım bilmiyorum ama iyi ki tanıdığım tek kişi var ve iyi ki o da babam. Şükür.

İşte bu kızgın baba ilk iltimatomunu ameliyattan önce verdi:

‘’Kızım bu ameliyat bir bitsin alacağım kardeşimle seni karşıma, konuşacağım. Hayatını bundan sonra ben planlayacağım, bu kadar. Öyle oradan oraya gezmeler, içmeler, sabahlara kadar uyumamalar yok. Diyet miyet yapmakta yok!’’

Şimdilerde de her gün, benim koca da dahil olmak üzere hepimizi telefonla yokluyor. Koca demişken; Allah bin kere razı olsun bir an başımdan ayrılmadan baktı bana ama babamla işbirliğine girmekten hayli memnun ve bu memnuniyeti gizlemeyecek kadar da eğleniyor halimle. Ne plan yapacak olsam;

‘’Dur! Babana haber vereyim bakalım o ne diyecek.’’ tehditleri kahkahalarla havalarda uçuşuyor.

Derken derken geçen akşam yeni bir bomba patlattı babam. Hemen hemen hergün izlediği, izlerken ya da sonrasında bizleri aradığı, belirtilerin birkaçını kafasına takarsa kendisini doktora götürdüğü programlardan birinde izlemiş; çocukluğumun yanağı benli türkücüsü İzzet Altınmeşe röportajını. Sağlığını neye borçlu olduğunu anlatmış, gençliğinin sırrını vermiş benini sevdiğim. Tabii anlatırken bu anlattıklarım nereye gider, kimin başına ekşir diye düşünmeden. Evet efendim bu günlerde babamın yeni araştırma konusu İzzet Altınmeşe röportajından çıkmıştır: Yoga.

Babam sanalı, gerçeği tüm alemlerde araştırmaya girmiş durumda –Özgür nerede yoga yapabilir? / Dikişleri alındıktan ne kadar zaman sonra başlayabilir? / HakkEtten yararı olacak mıdır?

Hadi bu yoga ayağını atlattık diyelim. Ki; bir kez denemişliğim, ardından ‘’Benim kafamın, altında taşıdığı bedenimin tek yardımcısı yaradan olabilir.’’ diyerek tekrar denememişliğim vardır.

Asıl bu gezme tozma dümenlerini nasıl ayarlayacağım onu bilemedim. Düşünsenize kızımın bile tek başına girdiği klüplere benim babamın elinden tutarak girdiğimi ya da hangi köşeden çıkacak diye tedirgin oturduğumu. Bak böyle yazınca çok şeker gözüktü yahu… Yeni trend: Babalar Ve Kızları Gecelerde

Haydi kolay gele…

 Not: Hastane sürecinden, acıya yenilmenin ne demek olduğundan, yaşamadan anlaşılamayacağından yani –dan, -dun lardan bahsetmek istemiyorum. Herkesin derdi gerçekten kendine çok ama çok büyük. Damdan düşen biliyor damdan düşenin halini. Tek diyebileceğim ‘’Nerede varsa, kimin başında varsa Allah şifa versin, derman versin, dermansız dert vermesin, sağlıkla sınamasın. Hepimizi korusun. Amin.’’

 özgür tamşen yücedal