Öncelikle ‘’ Gene neler demek istemişte, diyememiş bu kadın.’’ diyenleriniz çıkabilir baştan söyleyeyim. Zaten ben de bir bilebilsem ki ne demek istiyorum da yazıyorum bu satırları. Kafamın içinde birkaç tane çift kale maç var fakat gol atmak isteyenler de, golü karşılamak isteyenler de gene benim, iyiden iyiye boka sardım anlayacağınız. Bu arada bamya da şahane olmuştu. Bamyayla ilgili yeni kararım, bundan sonra aşka gelirde almaya karar verirsem en fazla 150 gr. alacağım, pişirene de yiyene de yazık yemin ederim.  

  Tüm bunların yanında ağzımda bir dolu küfür bu sabah gene, inşallah Erdo okumaz. Adam resmen sansür uyguluyor, ‘’ Gene de sen bilirsin.’’ diyerek, sek sek sekerekten, usul usul. Yalnızca bana ait olan yegâne yer burasıyken üstelik. Ama yok dayanamayacağım;

  Şimdi hayatını siktir edip yalnızca çocukları için yaşayanlara gıcık oluyorum.

  Çocuklarını siktir edip hayatını yaşayanlardan nefret ediyorum.

  Sürekli konuşan çocukları duymak istemiyorum.

  Sürekli ‘’otur, sus, yapma…’’ diye çocuklarını azarlayan ebeveynleri karanlık odalara tıkmak istiyorum.

  Ama en çok arka sokakta, köpeğini kalın bir ipe bağlayan kadından nefret ediyorum. Bakışlarım ve inlemelerimden anlamış olacak ki hayvan geçen akşam kaçıp arabamın altına saklanmıştı. Bir süre Oğuz’la beraber sevip, gezdirdikten sonra bıraktık. ( Bu sabah yoktu. ))

  Anammmm ben ‘’Tatil Sendromu!’’ na falan mı girdim yoksa. Nereye, neyin içine girdiysem bir an önce çıkmam hayrıma olacak. Daha gideli bir gün oldu ama kocamı mı özledim ne? Şimdi anacığım olsa ‘’ Canın dayak çekti herhalde.’’ Derdi. Aslında dayak değil de şöyle ayaklarımı yerden kesecek tazecik bir şey olsa! Hu Huuuu! Hemen dalmayın kendi fantezilerinizin içine, aşk falan değil bahsettiğim, yeni herhangi bir şey işte. Aşkla meşkle baş edemem ben bu saatten sonra. Ne istediğimi bilmediğim kadar ne istemediğimi biliyorum. İstanbul’a dönmek istemiyorum. İşe gitmek istemiyorum. Çamaşır toplamak, yemek yapmak istemiyorum. Birkaç gün yaz uykusuna mı yatsam, ne yapsam?

  Bakın yazınca biraz rahatladım. Etrafıma baktım; oğlum kedi kovalıyor, yan masada bir beyefendi yazıyor, iki hatun sohbette, kızım evde uyuyor, ben kahvemi sipariş ettim. Ulan gerçekten dayak lazım bana, dayak. Hadi ben şimdi kahvemi höpürtüdeyim. Birkaç güne kadar şehirdeyim, yazışırız.

ÖZGÜR TAMŞEN YÜCEDAL