Vaktimi alıyor. Aslında ben veriyorum. Harcıyorum. Bir yerden çıkabilmek için vakit harcıyorum.

Geçen, hafta sonu için yatı çantamı hazırlayıp evden çıkamayışım sırasında farkettim. Hadi yemek pişirdim, mutfakta makine boş tezgah tertemiz olacak, banyo dezenfekte edilmiş olacak, yataklar kapalı olacak derken baktım -caklar bitmiyor. Adım adım hesap ediyorum.

Evden çıkabilip arabaya bindiğimde farkettim ki aklım kalmasın, duygum kalmasını garantilemek için titiz davranıyorum. Bir daha dönüp arkama bakmayayım diye …

Köşe bucağı kontrol ediyorum. Açıkta birşey kalmamalı. Sıcaklığını koruyan yemek ya da duygu kalmamalı. Bazen herkesten daha çok vakit harcamış oluyorum, evet. “Sabır taşı” lâkabım da bu halimden geliyor. Olsun. Bugüne kadar hiç pişman olmadım bu halimden. Hiç dönmedim sözümden.

Çıkana kadar o kadar düşünüyorum ki, düşünecek şey kalmıyor. Kendimi defalarca sorguluyorum. Karşıma geçip görmeye çalışıyorum kendimi. En çok kalbimi yokluyorum. Gerçekten kötü niyet, kıskançlık, menfaati, yalan dolanlı birşey dedim yaptım mı diye. İnziva gibi birkaç gün …

Sonra bir bakıyorum tıkır tıkır ilerliyor kafam, kalkıyor gözümdeki perdeler. Görebiliyorum. Hangi köşede ne kalmıştı, ne vardı, ne olmuştu … hepsini görebiliyorum.

Özetle; tıpkı ev gibi içimi de derli toplu, temiz tutmaya özen gösteriyorum. Geride aklın kalmayınca yolunu, gözünün önündekileri daha net görebiliyor insan.

Burada tuttuğum günlük dışında bir de bazı dönemlerime mektup yazıyorum. Yaşanılanı, yaşanılan karşında hissettiklerimi yazıyorum. Uzun uzun. En ince ayrıntısına kadar. Zarfı üzerine tarih atıp kapatıyorum. Birkaç tane varlar, günlük defterlerimin aralarında. Neden kapattıysam ağızlarını! Açıp okuyorum ara ara.

Taşınmalar, doğumların ardlarından da yazmışım.

“Unutma mektupları”

Birkaç gündür planlıyorum, sonuncusu şekillenmeye başladı kafamda, bugün yarın bir tane daha yazacağım. Şifa niyetine de oluyor aslında, duştan sonra kafadan aşağı dökülen bir tas sirkeli su gibi. Sirke saçı, mektuplar yüreği parlatıyor.

Of! Dünden zaten yorgundum üstüne zabağın köründe daha kahvemi içmemişken hallere bak bendeki. Neyse bugün Elf gelecek. Heyecanlıyım. Burrito pişireceğim. Kıymayı çıkarmıştım. Kalkıp diğer malzemeleri kontrol edeyim. Almıştım ama gene de bakayım aklım kalmasın.

Bugün yemek dışında şu an karnımın üzerinde duran kitap, evvelsi gün başladığım Kore dizisi ve yağlı boyalar arasında gidip gelirim herhal. Bin şükür mis gibi.

HOoop hadi kalktım.

özgür tamşen