Başlarda korktum. Dili yabancı geldi, dediğini anlayamadım. Birkaç sayfadan sonra anlamaya başladım. Alıştım. Anladıklarım şaşırttı. Şaşırdıklarım çok düşündürdü. Sonra dil sarıp sarmaladı. Eski bir şehrin ( Konstantiniye ) sokaklarına, keşmekeşliğine, efsunlu kokusuna, rüya gibi gerçekliğine, gerçekçi rüyalarına götürdü beni. Evet, gene rüyalar. Uyanılamayan rüyalar. Uyunamayan uykular. Hiçlik. Yaratabilmek. Görebilmek. ‘’ Puslu Kıtalar Atlası ‘’…
Kitabın tavsiyesini Guguk Kuşu’ndan almıştım. Ve ” İyi ki tavsiyeyi dinledim, iyi ki İhsan Oktay Anar’la tanıştım. Ve VAH BANA ki bu zamana kadar… Nasıl bu kadar geç kalmışım, nasıl? ” diyorum. Guguk Kuşu mütevazı davranarak had görmemiş ama bilmiyor ki paylaşarak şahane bir şeye vesile oldu.
Kitabı satın aldım. Çalışma masamda birkaç gün bekledi. O bana baktı, ben ona baktım, bakıştık. Elime aldım. Bir seferinde okudum birkaç satır, kapattım açtığım sayfayı, masamın üzerine koydum tekrar. Yeri değişti. Hep gözümün önündeydi. Böyle geçen flört döneminden sonra çekinken dokunuşlar nefes alışlarla başladı beraberliğimiz. Nihayetinde de akşamların birinde, geç saatlerde son buldu.
Dünden beri ise yazarın masamda ki başka bir kitabıyla ( Yedinci Gün ) flört dönemimiz başladı. Ne kadar sürer, araya başkaları girer mi? Bilinmez. Ama Uyku ( Hüsnü Arkan )’ dan sonra dilimin, gözümün tadı hiç bozulmadığı için memnunum. Kollarımı, bacaklarımı açmış, suyun akışına kendimi bırakmışım gibi bir his. Ufacık bir çocukmuşum, anacığımın dizlerine yatmışım da uykuya dalmışım gibi bir his. Ki bunların sizi enterese edeceğini neden düşünmüş ve de paylaşıyorsam! Aman güzel bir âlemdeyim son zamanlar da işte.
Bunca lakırdıdan sonra karşınızda ‘’ Puslu Kıtalar Atlası ‘’ ndan alıntılar: Read the rest of this entry »
ozgurtamsen 