Geçenlerde oğlumu öğle uykusuna hazırlarken öyle bir laf ettiki kala kaldım.”Zaten çok mutsuzum”deyiverdi velet. Haydeee yetmiyor seninde mi psikolojik sorunların var diyesim geldi.
Herkesler bir sendromda anlayamıyorum. Hele bizim evde şu dönem feci… Evin babası 40 yaş sendromunda, evin kızı ergenlik döneminde, oğlan desen üç yaş döneminin diplerinde. Peki evin annesi ne olacak? Heee bir de veteriner hekimin dediğine göre psikolojik sorunları olan köpeğimiz var. Biraz daha gayret ederse kulubesini temelli yiyecek. Bahçede Mart falan demeden sürekli çifleşme derdinde olan kedileri saymıyorum.
Ben diyorum ki zamanla yaşananlar falan değişmiyor. Babalarımız ,annelerimiz,bizler her ne yaşadıysak zamanede aynılarını yaşıyor. Yalnızca her şeye bir ad takıldı ve içleri çok fazla dolduruldu.
Geçen sen kızımın okulundaki rehperlik servisi beni sürekli okula çağırıyordu. Ahiret sualleri….” Evinizde bir sorun var mı? ” , ” Radikal bir değişiklik oldu mu? ” ” Yeterince paylaşımınız var mı? ” falan falan. Bir gittim, iki gittim, üçüncüde film koptu bende!!!
” Sizin deyiminizle kızım büyük bir psikolojik ve biyolojik değişimin içinde. Tamam da zırt pırt onu da buraya; servisinize çağırıp sorular sorarak kafasını daha da karıştırdığınızı düşünmüyormusunuz? Kızım yaşaması gereken neyse onu yaşıyor. Hissedilmese anormal olurdu. Bizi rahat bırakın.” deyiverdim.
Eve döndüğümde kızıma da aynı şeyleri söyledim. ” Beyninde ve bedeninde hızına yetişemediğin, anlayamadığın, karşı koyamadığın birşeyler oluyor, biliyorum. Ama merak etme geçecek ve muhteşem olacak herşey. Yalnızca tek birşeyi unutma her ne olursa olsun senin yanındayım. Bir de umuyorum ergenliğe geçişin teyzeninki gibi otuzlu yaşlarına kadar sürmez.” temennisinde bulundum.
Şu anda da kah neşeli, kah üzgün, kah suskun bir Elif var. Ve biliyor ki güvende, onu sevenlerle birlikte.
ozgurtamsen 