Bu sabah sinir olduğum biçimde, sinir olmuş olarak uyandım. Nedir bu kadınların kadınlarla, kendileri dışında diğer insanlarla uğraşma durumları? Tamam şu satırları yazarken ben de aynısını yapıyorum, biliyorum. Ama yeter gari! Bi çıkın şu kafadan yahu! diyesim var. Kadınlık işte illa takacak bir şeyimiz olacak. Rahat durmak yok! 

Konumuza dönecek olursak; sınıflara ayrılmış durumlarla her renkten, her cinsten kadınız.

Başta bu annelikle tamamen kafayı sıyırmışlar var ki; en mükemmel anne onlar. En sinir olduklarım da onlar. İdealin ideali kendileri. Onlar ve çocukları iber. Onların çocukları hep musmutlu. Zeka düzeyleri tavan. Onların seçtikleri okullar dünya standartlarında. ( bknz: facebook paylaşımları )

Bütün doğruları kendilerinin bildiğini zanneden, her şeyi bilenler var, mesela. Bunlar da feci. Onlar gibi düşünmeyeleri hayatlarında koyacak yer bulamazlar. Koymasınlar koymasınlar da ötekinin ötekisi, hiçbir şey bilmeyen olarak görmek nedir ya? ( bknz: seçim öncesi paylaşımlar )

Asla hata yapmayanlar var. Hatasız onlar. Dedikleri dedik, çaldıkları düdük. Dünya yansa da düdüğü çalmaya hala devam edenler.

Sonra aktivite anneleri var. Nerede bir hareket var onlar orada. Çocukları ellerinde her yerdeler. Alışveriş merkezlerinde yoklama veren anneler.

Yalnızca kendilerini görenler var. Aynaya değil hayata baktıklarında da yalnızca kendilerini görenler… Dünya boşlukta değil onların etrafında dönüyor, onlar için dönüyor zannedenler.

Bir de dünya yalnızca onların çocuklarının etrafında dönüyor zannedenler var tabii. Kendilerinden, akan hayattan vazgeçmiş olanlar. Varsa yoksa çocukları.

Bir de hata yapa yapa doğruyu bulan, empati yapıp anlamaya çalışan, azcık ondan azcık bundan deyip harmanlayan, tat katmak için bergamut ekleyen, düşüp düşüp ayağa kalkan, hem kendine hem dünyaya bakmaya çalışan, çaldığı düdük götüne giren, hunisi elinde olan ufak bir azınlık var.

Orta noktayı bulamadık gitti. Neresi orta nokta?

 özgür tamşen yücedal