“Birşey yapmak zorunda değilim”in gölge ve kabûlünde sırtım ağrıyana dek mutfak tezgahında vakit geçirdiğim bir günün yağmurlu akşamı. Duble kahvemi yapıp verandaya oturdum, dinliyorum. Kendimi değil, yağmuru.
Çok değil üç saat kadar önce lahana, pancar, karnıbahar yığınlarının önünde sayısızıncı sarımsağı ayıklarken “nasıl bitecek?” diye soruyordum. Tam o sırada dün gece okuduğum kitaptaki çırak geldi aklıma. Ve “Düşünme, yalnızca devam et Özgür,” dedim kendime.
Buralara kadar hep böyle diye diye geldiğimden bu kez de güvendim Özgür’e. Turşu kavanozları raflara yerleştiler, çer çöp ayrılıp atıldılar, oğlanla bana fazla gelecekler nasibinde olan alsın diye sokak köşesine bırakıldılar. Ama yıkanmaya mecalim kalmadı. Sarımsak kokulu uyuyabilirim.
Eve dönerken içtiğim işkembe çorbası sağolsun dün gece de aynı kokusuyla uyumuştum. Birşey olmadı. Geceyarısı yıkanmak için uykumu bölmesi dışında … Herkes gibi benim de canlarını sevdiğim türlü türlü huylarım var işte. Vazgeçtik ve gönüllü vazgeçmediğim nice huy.
Ha ne diyordum: Bir adım. Tek bir adıma bakıyor iş. O adımdan sonra gerisi su gibi akıyor çok şükür. Tabii ara ara konuşan kendi sabotajcımı dinlemezsem. Aman eskiden ne dinlerdim ne dinlerdim. Dediği her lafa kanardım. Bi eziktim ki sormayın. Hep bi’çare, bi’zavallı. Kimsenin bana değil, kendimin kendime ettiğinin farkına vardığım yer gene acılıydı. Bu defa da salak gibi geçmişteki hallerime ağlamıştım.
Bir sabah oldu, bir kapıyı tesadüfi çaldım. Buyur edildim. Kapıdan geçtim. Sonra hiç bırakmadım kendimi. Zaten o kapıdan sonra arkası geldi. Bir kapı daha, biri daha, tesadüflerce tesadüf.
Ve benim “Ne zaman” , “Nasıl” lı sorularım birer birer yokoldular. Tıpkı bugün yaptığım gibi devam ettim, ediyorum. Su akar yolunu bulur. Eğer çoğunun dediği ve benim inandığım gibiyse bundan sonra da öyle olacaktır.
Geçen gün “ne halt yediğimden haber ederim” demiştim ya. Ediyorum: kalbime sarılıp, niyetime güvenip izlemeye devam ettim. Çok şükür. Olması gereken buymuş meğer. Senin olan seni bulur, buluyor. Ya da örümcek ağı gibi örülüyor olaylar, senin olana sen denk geliveriyorsun. En güzeli tümünün senin haberin olmadan olması. Tek şart; depiklememek.
Denklik tek gerçek. Nasip.
Of! Galiba yıkanacağım.
özgür tamşen
ozgurtamsen 