OZ’un başlangıç sürecinden bahsetmiştim. Yolun nereye akacağını bilmediğimden, bunu düşünmediğimden. Asıl önemlisi dikiş dikmenin bana nasıl iyi geldiğinden bahsetmiştim.
Evet, dikmeye devam ediyorum. Çantalardan sonra kendi giyisilerimi de dikmeye başladım. Diktiklerim giderek daha iyi olmaya başladıkça tatmin ve hevesim de artıyor.
Ne zamandır aklım kalbimde olanları günceme not etmeye karar verdim ki; bu dönemi hep hatırlayayım.
Her karşılaştığım aynı şeyi soruyor: Para kazanıyor musun? Ne kadar kazanıyorsun?
Eski zamanlarda para kazanamayanları kaybetmiş kabul eden birini tanımıştım. Şimdilerde de bu tür çıktı karşıma. Sebepleri mutlaka içimde bastırdığım bir duygudur diyerek oraya baktım, kendime. Acaba; ne kadar kazandığım asıl benim umurumda da belli edemiyorum, gözüme gözüme sokulsun diye mi soruyorlar aynı soruyu bana diye. Buraya geleceğim ama önce geçenlerde tanıştığım birinden sözedeceğim; Filiz’in Babası.
Evlerine yemeğe gitmiştim. Uzun uzun sohbetler ettik, bolca güldük. Uzun zamandır bu kadar samimi bir ortamada bulunmamıştım. Bana yemek hazırladılar falan. Güngörmüş, kibar bir adam Filiz’in Babası ve eşine hala aşıkkkk.
Laf lafı açtı derken, “baban borçtan korkar mıydı” diye sordu bana. “Sanırım evet” dedim. Ayağını yorganına göre uzatan, kontrollü biriydi. “Sen seni anlatırken kendi babam geldi aklıma” dedi. “Borçtan korkardı benim babam ve beni cesur yapan da bu oldu,” dedi.
İşte bence derinimde yatan bu! Canım babamın bana mirası, kontrollü ol. Yolum boyunca haylisini bıraktım ama azı daha kalmış demek ki mirasının bu kısmının. Cesarete hayranlığım, cesur insanları gıptayla izleyişim hep bundanmış. Şimdi günceme de yazıyorum ki, mühürlensin.
Yanisi: başkalarının değil suyun üzerine çıkartmaya cesaret edemediğim kendimin umurunda belki de kazanıp kazanamadığım.
Ve on ayda harcadığım parayı kazanabilmiş olsam da kendisi için “kazanma”nın anlamı değişmiş Özgür olarak söyleyebilirim ki; parayla ölçülemeyecek çok şey kazandım OZ’la beraber. En önemlisi sabahları heyecanla uyanmama sebebim var yeniden. Tanımadığım insanlarla “aşina duygular”da paylaşımım, iletişimim var yeniden. Her gün yeni birşey öğrenme, becerebilme tatminim var çok şükür. Bunlar parayla satın alınamayacak şeyler bencesi.
En başındaki inancım devam ediyor; yolun nereye götüreceğini hesap etmeme özgürlüğü müthiş bir his. Yolda olmanın heyecanı.
Bunlarla beraber; yalnız olduğum gerçeğiyle de yüzleştim bir kez daha. Kötü birşey değil bu bahsettiğim yalnızlık. İnsan çevresini, çevresindekilerin samimiyetini yani asıl gerçekliğini görebilmek için, kimseyi umursamadan, cesaretle kendi istediği şeyi yapmalıymış. Çevreyi de bırakın, kendini, gücünü, yapabileceklerini görebilmek, kendi gerçekliğini özgürce yaşayabilmek için yapmalıymış bunu. Pek tabii anlattığım kadar kolay olmuyor ama oluyor galiba. Samimiyetiyle yanımda olanlar oldular ve varlar tabii. İsim isim de not ettim hatta. Çokkkk eski tanışlıklarımdan gelenler bile oldular, sağolsunlar. Bir elin parmaklarını geçmezler ama hiç sorun değil, onlar da olmasalardı belki bu noktaya bile gelemezdim. Diğerlerinin işleri de kendileriyledir gene bencesi. Yanımda, destek olanlar bugüne kadar tanıdığım, hiç tanımadığım halde elimden geldikçe kalben destek olmaya çalıştıklarımın hediyesidirler mutlaka. Birine birşey yaptığımda karşılığını o kişiden beklememem gerektiğini öğreneli çok zaman oldu, şükür. Yaptığımız iyi kötü herşey gökte dolanıyor, kimimize ne zaman kimden geri döneceğini bilemiyoruz. Ucunu bırakmaksa büyük özgürlük.
“Elli yaşıma gelmeden önce öğrenebilseydim tüm bunları keşke, hafif yaşadığım zaman daha uzun olurdu” demeyeceğim. Herşey zamanlı şu düzende. Sarsılmaz bir düzen hem de.
Yanımda olan ve olmayan herkese teşekkür güncem oldu bu. Görmem gerekenleri gösterdikleri, kendi aynamı bana yansıttıkları, kendimi daha da sevmeme destek oldukları için. Ki bundan onların hiç haberleri yok. Zati dediğimiz, söylediğimiz, söylemediğimiz, yaptığımız yapmadığımız nereye gidiyor hiçbirimizin haberi yok. Sözler ve davranışlar gerçekten bizden çıkıyor ama karşımızdakinin kalbi, kulağında ölüyorlar. Hepimiz herşeyi kendimizce kabul ediyoruz.
Benden son haberler böyle. Oğlan okul için İtalya’da. Kız işinde gücünde. Yeni bir eve taşındı. Erdo evinde, işinde gücünde. Ve her zaman olduğu gibi tüm nezaketiyle yanımda ve en büyük destekçim. Belki de bu hayatın bana yolladığı yaşam yareni de O’dur, kimbilir. Varolsun.
Devam yani.
Büyüklerin ellerinden, küçüklerin gözlerinden öper selam ederim. Hepimize hafiflik kolaylık dilerim. Çok şükür.
https://www.instagram.com/byozgr?igsh=MXhkdjRoZHVuMXZq&utm_source=qr
özgür tamşen
ozgurtamsen 